Kinderen hebben grenzen nodig, dat weet eigenlijk elke ouder.
Maar het is nog veel belangrijker en heeft nog veel meer positieve effecten dan wij ons beseffen.
- het kind leert in een veilige omgeving om te gaan met grenzen/tegenslagen (rekening houden met de ander.
- kind leert zo om te gaan met zijn eigen emoties die daarbij naar voren komen (verdriet, boosheid, teleurstelling enz..)
- kind wordt weerbaarder
- kind voelt zich veiliger
- kind leert de waarde van dingen kennen (leert blij te zijn met iets, tevreden te zijn, uitgestelde behoeftebevrediging)
Dus besef dat wanneer jij het moeilijk vindt om grenzen te stellen dat je je kind daarmee echt tekort kan doen.
Nou is het natuurlijk ook enorm belangrijk dat je op de juiste manier grenzen stelt. Daarvoor gelden een aantal basisprincipes. Wil je dat je kind(eren) jouw grenzen gaat accepteren dan zijn deze principes noodzakelijk.
Kijk vooral welke principes jij nog niet goed onder de knie hebt en ga daarmee oefenen.
1- Geef het goede voorbeeld
Wat jij je kind voorleeft is veel krachtiger dan wat jij je kind vertelt. Als jij je kind vertelt dat het niet mag schreeuwen, maar zelf doe je dat geregeld wel dan zal je kind het voorbeeld gaan volgen. Als jij je kind vertelt vriendelijk een gesprek/discussie aan te gaan maar het ziet jou heftig reageren op je partner zal het dat voorbeeld gaan volgen.
2- Leef je in in je kind
Als jij je inleeft in de belevingswereld van je kind is het makkelijker de grenzen daarop aan te passen. Maar ook is het evt verdriet of boosheid van het kind dan beter te begrijpen. Een kind zal een grens beter accepteren als het weet dat de ouder hem/haar wel begrijpt.
3- Ga in het aangeven van grenzen op een lijn zitten met je partner
In de meeste relaties is er niet automatisch overeenstemming over het stellen van grenzen. Meestal is er wel een iets meer autoritaire ouder en een meer toegeeflijke ouder. Probeer elkaar niet te compenseren waardoor het verschil nog groter wordt en er nog meer onduidelijkheid (en dus onveiligheid) voor het kind ontstaat, maar probeer van elkaar te leren en naar elkaar toe te groeien.
4- Zorg ervoor dat je kind weet dat de grens ook echt de grens is
Geef duidelijk aan wanneer de grens is bereikt en verschuif deze dan niet.
Zorg er ook voor dat de kind duidelijk een grens heeft gezien voordat er een consequentie volgt.
5- Wijs je kind alleen wanneer nodig op de grens en op de consequenties bij het overschrijden daarvan
Wijs je kind op de speeltuin waarin het heerlijk kan spelen. Maak alleen de grens duidelijk wanneer deze wordt opgezocht.
6- Wijs je kind op haalbare consequenties
Zorg ervoor dat de consequenties die je, wanneer je je kind aangeeft wat de gevolgen gaan zijn van zijn/haar gedrag, ook daadwerkelijk uit te voeren zijn (en uiteraard uitgevoerd gaan worden).
Zeg bv niet: als jullie niet leuk meedoen met zwemmen gaan we NOOIT meer zwemmen. Als jullie zoveel lawaai maken op de achterbank zetten we jullie uit de auto (tenzij het dichtbij huis is en het evt wel een haalbare consequentie is)
7- Bied alternatieven
Soms is nee gewoon nee. Maar heel vaak kun je daar wel iets anders tegenover zetten.
Bv: Nee, vandaag kan je niet spelen, zullen we overleggen of het morgen kan?
Nee, dat computerspel mag je van ons niet spelen, zullen we samen een andere leuke uitzoeken?
Nee, naar dat festival mag je van ons niet. Zullen we kijken of er een ander gaaf festival is?
De opdracht
De opdracht is om te gaan oefenen met bovenstaande principes. Ontdek welke je lastig vindt en ga deze zoveel mogelijk bewust inzetten.
Komende week gaat Lydia bespreken waarom kinderen toch nog over de gestelde grenzen heen gaan en wat je dan zou kunnen doen. Je zult gaan zien dat de mogelijkheden die er zijn soms best leuk en veel leerzamer zijn dan de consequenties die we vaak makkelijk als eerste toepassen. We houden het spannend, maar het zal jou en je kind(eren) echt gaan helpen!
